Bütün yapıştırıcıların alt tabaka üzerine yayılma ve yapışmasını sağla­mak için, “ıslatma” özelliğine sahip olmaları gereklidir. Ambalajlamada kullanılan çoğu yapıştırıcılarda, akışkanlık su gibi kolayca buharlaşan bir maddenin (su, solvent gibi) içinde yapışkanı eritilerek, hızlandırılır.

Bu madde buharlaştığı zaman arkasında kolayca birleştirilebilen bir yapış­kan bırakmalıdır. Diğer yandan, hotmeltlerde böyle bir solvent kullanıl­maz. Bunun yerine uygulamadan önce eritilebilirler. Isının dağılması, hotmeltin katılaşarak birleştirici bir özellik almasına neden olur. Isının bölmeli yapıştırıcılarında çözücü olarak kullanılmasında birçok avantajı varılır.

Isı, uçucu sıvılarda daha çabuk dağılır. Su geçirmez tabakalar için bile , durum böyledir. Hızlı ısı dağılımı, çabuk bağ formasyonu olarak so­nuç verir. Bu nedenle hotmeltler ,özellikle çabuk yapışmanın önemli ol­duğu yüksek hızdaki uygulamalar için idealdir. Sıvı bir solventin olmayı­şı, donma, ayrışma, çürüme gibi korkular yaratmadan hotmelt yapıştırıcı­larının küçük, rahat şekillerde sevkiyatını ve depolanmasını olası kılar.

Hotmelt yapıştırıcıların en büyük dezavantajı; ısıya karşı sınırlı dayanık­lılığıdır. Termoplastik materyaller, yapıştırıcılarının önemli bir kısmını hafifçe yükselmiş ısılarda bile kaybederek, sonunda tekrar erirler. Am­balajlamada kullanılan çoğu hotmeltlerin dayanıklılığı 60 o C de azalma­ya, 70 o C de de düşmeye başlar. Ambalajlamada en yaygın kullanıma sa­hip hotmeltler, düşük moleküler ağırlıklı reçine ve mumsu maddeyle birleştirilen etilen vinil asetat kopolimer (EVA)’e bağlıdır.

EVA’nın katkı­ları bütünleştirici güç, ürün dayanıklılığı, sıcak dikiş ve ısıya karşı daya­nıklılıktır. Reçine ise; sıcak dikişte yararlı olup yapışmayı hızlandırır, bü­yük ölçüde renk ve kokuyu belirler. En çok kristalleşmiş madde olarak mumsu madde yumuşama noktasını, ısıya karşı dayanıklılığı ve zamanı ayarlar. Bir başka hotmelt sistemi, birkaç düşük moleküler ağırlıklı PE ve reçineye dayanır.

Burada PE, EVA sistemindeki hem EVA hem de mumsu maddenin yerini alır. Yapışma gücü, ürün dayanıklılığı ve bütün­lüğü kristallik kazandırırken, yumuşama noktasını ve uygulama özelliklerini denetler. EVA sistemlerine oranla PE temelli sistemde, yükseltilmiş ısılarda daha az uzama, ayrılma ve soyulma gösterir.

Renkleri daha açık, uygulamaları daha temiz ve yüksek ısıda kesilmeye karşı daha dayanıklı­dır. PE temelli hotmeltler EVA tiplerine uygun olmayıp yağ bariyerlidir. Kristalleşmiş PE yerine PP uygulanırsa, ortaya daha yumuşak yapışkan ve şekilsiz bir yapıştırıcı çıkar. PP sistemlerinin şekilsiz yapısı, bunlarınfilmlere ve folyolara iyi yapışmasına, fakat uygulama zamanının uzama­sına ve ayrılmaya karşı dayanıklılığının azalmasına neden olur.

Sonuç olarak bu sistemlerin ambalajlamada kullanımı film, folyo ve kağıt laminasyonuyla sınırlandırılır. Termoplastik blok kopolimerlerden yapılan hotmeltler ambalajlamada, lastikli yapılarından yararlanılabilecek uygulamalarda kullanılır. Reçine ve çoğunlukla bir yağla kombinasyon halinde, basınca karşı duyarlı ya­pışkanlara dönüştürülebilir. Basınca duyarlı durumlarda, zaman gibi özellikler, raf ömrü ve uygulama hızı gibi kavramlarla özdeşleşirler. Ba­sınca duyarlı bölmelilerin avantajları genellikle uygulama sırasında orta­ya çıkar, çünkü bunların kullanımında solventle kurutma sistemlerine gerek yoktur.

Diğer PSA sistemlerinden farklı temci özellikleri vardır. Diğer hotmeltler gibi tekrar erir ve 100 o C’nin üstündeki sıcaklıklarda kullanımları sınırlıdır. Polyamid, polyester ve benzer temelli hotmeltler, zaman zaman daha fazla ısı ve yağ bariyerine gereksinim duyulan ambalajlama aplikasyonla­rında kullanılır. Bunlar daha masraflı ve uygulamaları çoğu holmeltten daha zordur.  Hotmeltler, fiziksel özelliklerinin karşılaştırılması bağlanımda, erimiş ve katı durumlarda özelleştirilir. Akışkanlık yoğunlukları; ısıya ve ölçüm değerlerine bağlı olarak değişir. Hotmeltler tamamıyla kristalleşmiş ma­teryaller olmadığından kesin erime noktaları yoktur.

Hotmeltlerin belki de en önemli özelliği, uygulama süresidir. Bu özellikler, yapıştırıcıda soğuma ve birleştirme sırasında oluşan fiziksel değişikliklere bağlıdır. Açık süre, belirli bir ısıda alt tabakaların birbirine yapışması için geçen azami zamandır. Eğer tabakalar bu süre içinde yapışmazsa, yapışkan soğumuş ve kurumuş olur. Donma süresi ise, tabakaların birleştikten sonra yapış­ması gereken asgari zamandır. Donma süresi bitmeden önce kontrol yapılırsa tabakalar birbirinden ayrılır.

Açık süre ve donma süresi uygula­ma ısısına, tabakaların ısısına, tabakaların ısı iletkenliğine, yapıştırıcının şekline ve soğuma özelliklerine bağlıdır. Bir hotmeltin ısıya karşı daya­nıklılığı , yüksek ısılarda birleşmeyi sürekli kılma ölçüsüdür. Isı bariyer deneyleri, sabit sıcaklıkta ya da belirli bir oranda yükselen sıcaklıklarda yapılır.

Online sipariş için tıklayınız.